you.... ok?

Onbeperkt thee, kaarten, boekje, pinda's en overal Chinesen: wat kan een dag uitrusten toch heerlijk zijn!
We hebben zelfs een heuse PANNENKOEK kunnen bemachtigen!
Nog even en dan vinden we zelfs een broodje kaas.... of toch niet...
(schiphol ophalers: hint hint hint!)

De paardentrack van drie dagen was all NOT about nature, maar vooral about the gekke gidsen die vuurwater dronken alsof hun leven er vanaf hing.
Zonder schroom werden de Australische mannen aan Tibetaanse hoeren gekoppeld ("when we in Songpan, I get you a good one...), werd er continu aangedrongen op Nederlandse liedjes en liet een geit het leven voor een geweldige barbeque!
Wat een bizarre ervaring!

De volgende morgen hadden twee mensen overgegeven en waren wij zwaar aan de norit om de, blijkbaar niet zo gare geit te kunnen verwerken.
Drie aspirines per dag hielden de hoogteziekte onder de duim en al met al kwamen we na 3 dagen vrij ziek, maar met een BIG SMILE weer terug in het dorpje Songpan.
Gallopperen is nu echt een eitje voor deze twee onervaren om hulp schreeuwende bikkels. Paardenhoeven in het been of poep op onze knieen van de voorgaande paarden: We kunnen het allemaal hebben! :)
Gelukkig vroegen de gidsen regelmatig "you... okay?" en vertelden ze ons vaak "be keefull..." (carefull) ofwel: pas op dat als je paard valt, je je zo snel mogelijk uit de teugels kunt maken. Duidelijk.

Dezelfde avond hebben we nog onze droom tot werkelijkheid kunnen maken in de karaoke bar: 'My heart will go on' van Celine Dion was een daverend succes!
Ook het breakdansen van de Australiers werd met knikkende koppies gewaardeerd.
Top avond!

De volgende dag, vroeg, HEEL VROEG wandelen in park Juizhaigou. Imagine: prachtige meren zo blauw als snoepdolfijntjes en helderder dan glas. Echt ongelooflijk goed voor een kater!

In de avond bleek illegaal overnachten in het park totaal geen probleem: met wat mime (handen onder het hoofd) en wat woorden ('sleepy sleepy') werd er zo een hostel voor ons getoverd.
Het huis was nog kleuriger dan onze barbiehuizen van vroeger. We konden er niets aan doen, maar het volgende liedje bleef steken in onze hoofden: "I see a colored room and I want to paint it black..."
We hebben ons ingehouden...
Ook tijdens het avondeten, met alle smakkende zieltjes.

Na heel veel benodigde nachtrust en onze zakken vol gestolen wc-papier (hi hi), konden de paarse plu's weer opgestoken worden en wandelen beginnen.
Chinesen houden overigens niet van lopen, (alle meren waren bereikbaar per bus), hierdoor hadden we de paden zo goed als voor onszelf.

Weetjes:
-Chinesen willen liever niet met rood schrijven. Deze kleur wordt alleen gebruikt voor teksten van protest.

-Als twee meisjes, zielig alleen, een hostel zoeken die niet 40 keer duurder (jawel: je leest het goed, Juizhaigou is THAT TOURISTIC!) is dan normaal, dan wordt stad en land afgelopen om ze te helpen aan een slaapplek (aaahh..)

-Slapen is voor mietjes

-Theedrinken met luizen voor bikkels

-Kippennagels voor ontbijt super lekker

-Brood is onvindbaar

-Scheten laten blijkt ook goed te kunnen

-Je kunt mensen opnieuw tegenkomen in dit gigantische land

-Als Westener ben je echt een bezienswaardigheid. Zoals wij inheemse Chinesen in prachtige kledij fotograferen, worden wij rustig overal waar wij komen met mobieltjes vastgelegd. Bizar!

De foto's uploaden blijkt urenwerk, dus we owe you!

KUS

Eva en Floor