De laatste stokjes....

Lieve mensen,

Vandaag is de trieste dag aangebroken waarop wij afscheid moeten nemen van ons reizigersleventje... snik.

Wat hebben wij de afgelopen 9 weken ongelooflijk genoten zeg!
Van lege vlaktes in Mongolie, naar starende Chinesen op iedere hoek van de straat. Van ingewikkelde metroritten in Moskou tot pijnlijke paardrijavonturen op houten zadels: alles op zichzelf een bijzondere belevenis die we niet snel meer zullen vergeten.

Vooral de verschillende culturen zijn ons bijgebleven:
Chinesen blijven voor ons na een maand nog steeds vaak onbegrijpelijk in hun bizarre gedrag, maar zijn daarom juist erg interessant.
De lieve Russin Dina heeft ons een kijkje laten nemen in de Russiche cultuur en ons de positieve en negatieve (armoede) kanten van het leven in St. Petersburg laten zien.
Mongolie heeft onze harten gestolen. De mensen leven daar zo dicht bij de natuur en dat staat in groot contrast met ons eigen leven in Europa.
Nu zijn we in Hong Kong en ervaren we weer een totaal ander China. Het China dat wij ons in eerste instantie voorgesteld hadden: billboards, lichtreclames, grote wolkenkrabbers, spiegelglas, veel mensen en een internationale stad. Toch blijkt dit dus een sterk Westerse invloed te zijn aangezien Hong Kong tot 10 jaar geleden nog een kolonie was van Engeland. Men rijdt hier aan de linker kant van de weg en de dubbeldekkers ontbreken ook niet.
Overal zijn Gucci, Prada en Louis Vutton winkels te vinden en er heerst een 'rijk' sfeertje. (lopen wij met onze ongewassen kleren en gaten...)
Het valt ons op dat er in Hong Kong veel gastarbeiders zijn uit de Phillipijnen, Afrika en India. Overal zijn stakingen voor hoger salaris.
Uiteindelijk vinden we het vaste land van China toch interessanter.

De stranden hier zijn wel een geweldig pluspunt! Vanmiddag, regen of geen regen gewoon met roze opblaasbanden en al de zee in! Aaaahhh!
Deze kwamen twee dagen terug ook goed van pas toen we, na onze trip Belgie, weer terug in Yangshou kwamen, de rivier in wilden: dobberen!
Na helemaal gerimpeld het water uit te komen werden we opgewacht door lieve boeren opa'tjes waarmee we niet konden communiceren maar wel gezellig konden zitten... Een uurtje kijken naar hun enge grote koeien (die een poging deden Eva's kleren op de eten en toen haar wilden aanvallen) en af en toe luisteren naar onvertaalbaar Chinees gebrabbel.
Wat een prachtwereld toch. Zonder enige kennis van elkaars taal toch van elkaars gezelschap kunnen genieten.

Daarna begon de hommeles: ZIEK!
De afgelopen 3 dagen zijn we dan toch 'eindelijk' ziek geworden van al het Chinese eten wat we overal zo klakkeloos naar binnen gooiden.
Lopen was een ware uitdaging met veel spurts naar de toilet: NOOIT MEER EIGENWIJZE TRIPJES NAAR HET PARK VOOR ONS! OOK AL HEBBEN WE EEN ZIELIGE PANDA GEZIEN EN EEN PAAR ROZE KIPPEN!
Een ware nachtmerrie was de slaapbus naar Hong Kong die we al een nacht hadden uitgesteld wegens onmogelijkheid.
Het bleek echt onmogelijk: hobbelen, niet slapend, keiharde bonkende muziek uit de boksen bij ons hoofd, vloekend, geen plaspauzes en vooral heel pijnlijk. Na 15 uur hadden we eindelijk de grens van China naar Hong Kong bereikt en hingen we doodziek over onze backpacks te wachten op een paspoortcheck. Dit totdat we mensen met mondkapjes zagen rondlopen en er met grote koeienletters op een bord stond: 'IF YOU FEEL SICK, YOU SHOULD IMMEDIATELY GO AND SEE A DOKTER'
"eeehhh.. Floor, volgens mij worden we straks verdacht van SARS..."
Dat werd dus nog 2 uurtjes even lachen en rechtop staan.
(achteraf best grappig)
Gelukkig zijn we niet onderzocht met hogedrukspuiten ed en hebben we vandaag nog een super dag in Hong Kong gehad.

Morgen is de grote dag en we moeten eerlijk toegeven dat we, ondanks alle vrienden en familie, niet zo veel zin hebben om naar huis te gaan. We hebben het te leuk gehad de afgelopen tijd. En eerlijk is eerlijk: wat is er beter dan je alleen maar iedere dag druk te hoeven maken over: 'wat eet, waar slaap, wat doe ik vandaag? En heb ik water en wc-rol bij me?' Prachtig.
Daarnaast hebben we zo veel geleerd over mensen en gewoontes. Aan de andere kant van deze aarde zijn ze ZO ANDERS dan ons. Wie zegt dat het niet normaal is om de kip HELEMAAL op te eten? Wij zeggen niks meer...
Natuurlijk ook veel geleerd over onszelf: ik houd niet van poepende baby's en gemberthee is lekker (wijzer kan haast niet:) ).

We kunnen het ook eigenlijk niet voorstellen om thuis te zijn straks... bijna... morgen... binnen 32 uur..
AAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH!

Mensen, nog heel erg bedankt voor alle leuke berichtjes de afgelopen tijd. We hebben het altijd heerlijk gevonden om ze te lezen ter afwisseling van de gekte om ons heen.

Tot straks dan maar!

KUS